Aussie part II: adelaide, kangeroo island, the grampians, great ocean road
30 november 2015 - Apollo Bay, Australië
Het was even teruglezen waar ik de vorige keer gebleven was maar inmiddels zo'n anderhalve week later weer tijd voor het vervolg van de blog over Australië. Ik begreep van wat mensen van het thuisfront dat het weer te lang duurde. (sorry mam en erica volgens geert;-)
We waren gebleven bij onze 2e dag in adelaide, na de eerste avond met een aantal mensen uit het hostel flink opstap te zijn geweest hebben we de hele dag eigenlijk maar wat rondgehangen in een van de vele parken en niets gedaan. Mijn eerste ervaring met goon (plaatselijke cheap wijn die iedere backpacker drinkt omdat bier te duur is) had me de nodige hoofdpijn opgeleverd dus de 2e avond stond niet direct in het teken van nog een stapavond. Een paar glazen goon verder en wat platen van henk dissel en Milan milano brachten ons wel weer in de juiste mood om met onze nieuwe vrienden jiffy en albatroas uit tasmanie en een paar deutsche madchens weer naar de kroeg te gaan. We hadden de volgende dag een auto gehuurd om naar clare valley te rijden (wijnstreek) dus we spraken af het niet te bont te maken.
De volgende ochtend bleek toch weer zwaarder dan gehoopt. ( voor vooral mij) daar we niet al te vroeg naar huis waren gegaan maar rustig tot een uur of 5 duitse schlagers op het balkon hadden zitten knallen. Gezien onze fysieke staat bood ik aan die dag te rijden zodat teun wat meer wijntjes kon proeven. Nadat we onze badass huyundai i20 hadden opgehaald was het zo'n anderhalf uur rijden naar clare valley. Een streek waar je zoals overal in Australië een random wijngaard kunt binnenlopen en alles gratis kunt proeven. Dit hebben we de hele dag gedaan eigenlijk, teun wat meer dan ik. Dit leidde er ook weer toe dat de weg terug vooral heel solo was omdat teun lekker lag te slapen na de korte nacht.
De volgende en laatste volle dag in adelaide hebben we weer niet bijster veel gedaan. Zoveel was er eigenlijk ook niet te doen in adelaide. We zijn weer wat in het park gaan liggen en hebben savonds met het halve hostel een paar films gekeken.
Toen was het eindelijk zover! De campervan kon opgehaald worden.
We huurden een fiets bij het hostel en gingen op pad maar het depot om hem op te halen. Na wat vertraging was hij eindelijk gereed om te vertrekken en waren we beide positief verrast door hoe groot hij eigenlijk was. De fietsen gooiden we erin en die dropte we bij het hostel om direct richting kangeroo island te gaan. Zoals afgesproken begonnen we de tocht met sweet home alabama om in de roadtrip sfeer te komen. Na lang plannen hadden we zo'n 2 ferry's al gemist waardoor we pas einde dag op het eiland aankwamen en we haast direct een camping hebben gezocht. Op kangeroo island waar zo'n 5000 mensen wonen maar wat ter grootte van de provincie Gelderland is, werken ze met self pay campings op sommige gebieden. Je moet dan geld in een envelop in een brievenbus doen en dat word dan opgehaald. Als echte backpackers en Hollanders het er maar op gewaagd en niet betaald natuurlijk. Resultaat: geen mens gezien. Savonds werden we nog even onderwezen door een Australische kampeerder met Duitse roots over bizons te grote van onze camper. Teun buurtte nog redelijk mee met deze man maar ik was toch blij toen hij ging slapen met zijn gezever.
De volgende dag begon onze eerste echte dag op kangeroo island met een bezoek aan seal bay, vivonne bay en flinders chase. Kort maar krachtig, zeeleeuwen, een mooie baai en een natuurgebied. Vooral flinders chase bleek een gouden zet. Ons eerste contact met wilde wallabies, iets wat op een mega egel lijkt en een kangeroo tijdens een hike van 9km (peulenschil voor deze mannen natuurlijk, onder het genot van een biertje)
Dag 3 kangeroo island: we gingen weer op pad na een aantal baaien, die erg mooi zijn maar veel hetzelfde, en daarna kwam mijn persoonlijke hoogtepunt van deze reis so far, het wildlife park. Tot nu toe was alles waar we op het eiland kwamen of dicht of het was kutweer dus de verwachtingen waren laag. Op dit park kwamen we tegelijk met het voeren van de koalas. Super om te zien vanaf een meter en hier hebben we dan ook gretig wat foto's gemaakt. Conclusie: koalas zijn cool! In dit park kon je ook wallabies en kangeroos uit de hand voeren wat ook een hele leuke ervaring aas en wat goed beeldmateriaal opleverde. Die avond weer een 'gratis' camping gezocht en de volgende ochtend de ferry terug naar het vaste land.
De volgende dag stond in het teken van kilometers maken vanuit de haven naar het natuurgebied the grampians, dit moest zo'n 550km zijn. Onze camper ontploft haast bij meer dan 90km per uur dus dit werd een lange dag. Na een hele dag rijden besloten we dan ook bij het goed in de oren klinkende stadje horsham te overnachten ( 50 km voor the grampians) dit moest de grootste stad zijn in een paar honderd kilometer omtrek maar kende minder inwoners dan de gemeenste heeze leende. Aangezien het vrijdag was wilde we toch even een kroegje in dus kozen we voor de 'grootste' stad in de omgeving. Volgens een Google recensie kon je heel goed dansen op vrijdag bij een lokaal hotel, dit moesten we dus gaan bekijken. Korte samenvatting van wat een aparte avond bleek: weinig mensen, de mensen die er waren kon je lichtelijk vreemd noemen, dure kleine biertjes en een 50 jarige dj. Buiten het feit dat alle mannen er vrij breed waren van het boerderij leven, was de gemiddelde haarlengte zo'n meter bij de mannen. Vers gedouched en met onze korte koppies vielen we dus een beetje uit de toon. Dit bleek ook na een paar biertjes op de dansvloer toen er steeds mensen weg gingen als wij ons met onze moves verplaatste. Rond half 2 besloten we het maar op te geven en bij de plaatselijke snacktent nog een lokale klassieker te proberen. Friet met jus en kaas, nu zou je denken gadverdamme maar het was goed binnen te houden.
De volgende dag was ik na een uur of 4 slaap vroeg uit de veren om te Skypen met mijn vrienden die samen op de verjaardag van Steven waren. Redelijk gaar en met een kop koffie in de hand bleek al snel dat Skype niet echt goed werkte en werd het na wat boze blikken van camping buren duidelijk dat ik wat hard praatte om 7 sochtends. Uiteindelijk nog even met vriend geert gebeld (de rest af en toe roepend op de achtergrond). Zo blijven zij naast deze geweldige blogs ook nog wat op de hoogte.
Hierna was het door naar the grampians, persoonlijk kende ik het niet maar het werd ten zeerste door de hostelmanager in adelaide aangeraden. The grampians bleek een prachtig groot natuur gebied omringd door bergen te zijn. We zijn direct naar de grote trekpleister mackenzie falls gereden, hier een hike van 7km gedaan. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik niet meer geklaagd heb over de vliegen die ons sinds ayers rock al lastig vallen. Niet omdat ze weg zijn, maar omdat ik ze tijdens het schrijven even vergat. Op kangeroo island, bij the grampians en nu ook bij the great ocean road zijn die beesten nog steeds overal te bekennen en gaan continue op je kop zitten en bij je oren. Ik vraag me af waarom ik daar niemand over heb horen vertellen of over heb gelezen want dit is by far het meest irritante aan heel Australië. Het gemiddelde kind in Congo ziet minder vliegen in zijn leven dan wij hier in een uur. Het moment dat we daarvan verlost zijn ga ik God op mijn blote knieën danken. Teun en ik lopen hier de hele dag als een stel dwazen om ons heen te slaan maar die vliegen geven er niks om. Maargoed, terug naar the grampians. Na de waterval hebben we nog een super groot aangelegd meer bekeken tussen alle bergen en een paar lookouts die je echt een geweldig uitzicht over dit gebied geven. Vooral het gebied wat ze the balconies noemen vond ik erg mooi en doet je denken aan landschappen die je in films ziet. We twijfelden hierna over nog een dag grampians maar besloten het erbij te laten en een camping te zoeken. Dit illustreert wel een beetje onze gedachtegang bij de adviezen die we hier zo krijgen, we moesten vast en zeker 4-7 dagen kangeroo island doen en 2-3 the grampians. Uiteindelijk werd het 2 volle dagen KI en een goede dag grampians wat voor ons meer dan genoeg was. De eerste random camping bleek een gouden zet met verwarmd zwembad zo rond de 32 graden, een welkome plons na een dagje door de bergen lopen.
Vanuit deze camping was de volgende stop the great ocean road, waar we vooraf enorm veel zin in hadden. Dit was een goed uur rijden vanaf the grampians en we hebben die dag nog in de begin stad wat rondgelopen en een stukje op een oude vulkaan gefixed. Die avond op de volgende camping was het tijd voor de eerste bbq met kangeroo biefstuk. Voordat we het eerste vlees ophadden hebben we samen met Mark en max die momenteel in bali zitten onze vrienden van heeze 5 nog even voorzien van wat vakantie verhalen en foto's. Hierna werd er door hen natuurlijk winnend afgesloten, chapeau mannen teun en ik hebben er nog een biertje op gepakt.
De volgende dag, wat inmiddels de dag van schrijven is, begonnen we aan the great ocean road in het stadje warrnambool (wie kent het niet) nadat we bij zo ongeveer 6 lookouts over super mooie baaien en rotsen zijn gestopt om wat rond te lopen en te kijken, Kwamen we bij de 12 apostles aan. Dit zou het hoogtepunt van the great ocean road moeten zijn. 12 enorme stenen die uit het niets uit de zee komen. Achteraf leek het verdacht veel op al die andere lookouts waar we eerder stopte, buiten dat er nog meer Chinezen dan bij de andere punten waren. Na de vliegen en het dure bier zijn de Chinese toeristen nog wel het meest irritant een gemiddelde familie van 4 neemt zo'n 20 foto's per meter en allemaal zijn ze gewapend met selfiestick om iedere random kiezel en tak vast te leggen met ieder gezinslid in minimaal 5 poses. We hebben hier en daar wat boze blikken gekregen omdat we op Den duur maar overal doorheen gingen lopen (blijven niet wachten). Hierna nog een stuk doorgereden naar de camping waar we nu staan, onderweg nog wat wilde koalas gezien (ik ben groot fan van koalas tegenwoordig) en eenmaal aangekomen begon de ellende eigenlijk. Het weer voor deze avond en de komende dagen is een stuk slechter dan gehoopt op the great ocean
We waren gebleven bij onze 2e dag in adelaide, na de eerste avond met een aantal mensen uit het hostel flink opstap te zijn geweest hebben we de hele dag eigenlijk maar wat rondgehangen in een van de vele parken en niets gedaan. Mijn eerste ervaring met goon (plaatselijke cheap wijn die iedere backpacker drinkt omdat bier te duur is) had me de nodige hoofdpijn opgeleverd dus de 2e avond stond niet direct in het teken van nog een stapavond. Een paar glazen goon verder en wat platen van henk dissel en Milan milano brachten ons wel weer in de juiste mood om met onze nieuwe vrienden jiffy en albatroas uit tasmanie en een paar deutsche madchens weer naar de kroeg te gaan. We hadden de volgende dag een auto gehuurd om naar clare valley te rijden (wijnstreek) dus we spraken af het niet te bont te maken.
De volgende ochtend bleek toch weer zwaarder dan gehoopt. ( voor vooral mij) daar we niet al te vroeg naar huis waren gegaan maar rustig tot een uur of 5 duitse schlagers op het balkon hadden zitten knallen. Gezien onze fysieke staat bood ik aan die dag te rijden zodat teun wat meer wijntjes kon proeven. Nadat we onze badass huyundai i20 hadden opgehaald was het zo'n anderhalf uur rijden naar clare valley. Een streek waar je zoals overal in Australië een random wijngaard kunt binnenlopen en alles gratis kunt proeven. Dit hebben we de hele dag gedaan eigenlijk, teun wat meer dan ik. Dit leidde er ook weer toe dat de weg terug vooral heel solo was omdat teun lekker lag te slapen na de korte nacht.
De volgende en laatste volle dag in adelaide hebben we weer niet bijster veel gedaan. Zoveel was er eigenlijk ook niet te doen in adelaide. We zijn weer wat in het park gaan liggen en hebben savonds met het halve hostel een paar films gekeken.
Toen was het eindelijk zover! De campervan kon opgehaald worden.
We huurden een fiets bij het hostel en gingen op pad maar het depot om hem op te halen. Na wat vertraging was hij eindelijk gereed om te vertrekken en waren we beide positief verrast door hoe groot hij eigenlijk was. De fietsen gooiden we erin en die dropte we bij het hostel om direct richting kangeroo island te gaan. Zoals afgesproken begonnen we de tocht met sweet home alabama om in de roadtrip sfeer te komen. Na lang plannen hadden we zo'n 2 ferry's al gemist waardoor we pas einde dag op het eiland aankwamen en we haast direct een camping hebben gezocht. Op kangeroo island waar zo'n 5000 mensen wonen maar wat ter grootte van de provincie Gelderland is, werken ze met self pay campings op sommige gebieden. Je moet dan geld in een envelop in een brievenbus doen en dat word dan opgehaald. Als echte backpackers en Hollanders het er maar op gewaagd en niet betaald natuurlijk. Resultaat: geen mens gezien. Savonds werden we nog even onderwezen door een Australische kampeerder met Duitse roots over bizons te grote van onze camper. Teun buurtte nog redelijk mee met deze man maar ik was toch blij toen hij ging slapen met zijn gezever.
De volgende dag begon onze eerste echte dag op kangeroo island met een bezoek aan seal bay, vivonne bay en flinders chase. Kort maar krachtig, zeeleeuwen, een mooie baai en een natuurgebied. Vooral flinders chase bleek een gouden zet. Ons eerste contact met wilde wallabies, iets wat op een mega egel lijkt en een kangeroo tijdens een hike van 9km (peulenschil voor deze mannen natuurlijk, onder het genot van een biertje)
Dag 3 kangeroo island: we gingen weer op pad na een aantal baaien, die erg mooi zijn maar veel hetzelfde, en daarna kwam mijn persoonlijke hoogtepunt van deze reis so far, het wildlife park. Tot nu toe was alles waar we op het eiland kwamen of dicht of het was kutweer dus de verwachtingen waren laag. Op dit park kwamen we tegelijk met het voeren van de koalas. Super om te zien vanaf een meter en hier hebben we dan ook gretig wat foto's gemaakt. Conclusie: koalas zijn cool! In dit park kon je ook wallabies en kangeroos uit de hand voeren wat ook een hele leuke ervaring aas en wat goed beeldmateriaal opleverde. Die avond weer een 'gratis' camping gezocht en de volgende ochtend de ferry terug naar het vaste land.
De volgende dag stond in het teken van kilometers maken vanuit de haven naar het natuurgebied the grampians, dit moest zo'n 550km zijn. Onze camper ontploft haast bij meer dan 90km per uur dus dit werd een lange dag. Na een hele dag rijden besloten we dan ook bij het goed in de oren klinkende stadje horsham te overnachten ( 50 km voor the grampians) dit moest de grootste stad zijn in een paar honderd kilometer omtrek maar kende minder inwoners dan de gemeenste heeze leende. Aangezien het vrijdag was wilde we toch even een kroegje in dus kozen we voor de 'grootste' stad in de omgeving. Volgens een Google recensie kon je heel goed dansen op vrijdag bij een lokaal hotel, dit moesten we dus gaan bekijken. Korte samenvatting van wat een aparte avond bleek: weinig mensen, de mensen die er waren kon je lichtelijk vreemd noemen, dure kleine biertjes en een 50 jarige dj. Buiten het feit dat alle mannen er vrij breed waren van het boerderij leven, was de gemiddelde haarlengte zo'n meter bij de mannen. Vers gedouched en met onze korte koppies vielen we dus een beetje uit de toon. Dit bleek ook na een paar biertjes op de dansvloer toen er steeds mensen weg gingen als wij ons met onze moves verplaatste. Rond half 2 besloten we het maar op te geven en bij de plaatselijke snacktent nog een lokale klassieker te proberen. Friet met jus en kaas, nu zou je denken gadverdamme maar het was goed binnen te houden.
De volgende dag was ik na een uur of 4 slaap vroeg uit de veren om te Skypen met mijn vrienden die samen op de verjaardag van Steven waren. Redelijk gaar en met een kop koffie in de hand bleek al snel dat Skype niet echt goed werkte en werd het na wat boze blikken van camping buren duidelijk dat ik wat hard praatte om 7 sochtends. Uiteindelijk nog even met vriend geert gebeld (de rest af en toe roepend op de achtergrond). Zo blijven zij naast deze geweldige blogs ook nog wat op de hoogte.
Hierna was het door naar the grampians, persoonlijk kende ik het niet maar het werd ten zeerste door de hostelmanager in adelaide aangeraden. The grampians bleek een prachtig groot natuur gebied omringd door bergen te zijn. We zijn direct naar de grote trekpleister mackenzie falls gereden, hier een hike van 7km gedaan. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik niet meer geklaagd heb over de vliegen die ons sinds ayers rock al lastig vallen. Niet omdat ze weg zijn, maar omdat ik ze tijdens het schrijven even vergat. Op kangeroo island, bij the grampians en nu ook bij the great ocean road zijn die beesten nog steeds overal te bekennen en gaan continue op je kop zitten en bij je oren. Ik vraag me af waarom ik daar niemand over heb horen vertellen of over heb gelezen want dit is by far het meest irritante aan heel Australië. Het gemiddelde kind in Congo ziet minder vliegen in zijn leven dan wij hier in een uur. Het moment dat we daarvan verlost zijn ga ik God op mijn blote knieën danken. Teun en ik lopen hier de hele dag als een stel dwazen om ons heen te slaan maar die vliegen geven er niks om. Maargoed, terug naar the grampians. Na de waterval hebben we nog een super groot aangelegd meer bekeken tussen alle bergen en een paar lookouts die je echt een geweldig uitzicht over dit gebied geven. Vooral het gebied wat ze the balconies noemen vond ik erg mooi en doet je denken aan landschappen die je in films ziet. We twijfelden hierna over nog een dag grampians maar besloten het erbij te laten en een camping te zoeken. Dit illustreert wel een beetje onze gedachtegang bij de adviezen die we hier zo krijgen, we moesten vast en zeker 4-7 dagen kangeroo island doen en 2-3 the grampians. Uiteindelijk werd het 2 volle dagen KI en een goede dag grampians wat voor ons meer dan genoeg was. De eerste random camping bleek een gouden zet met verwarmd zwembad zo rond de 32 graden, een welkome plons na een dagje door de bergen lopen.
Vanuit deze camping was de volgende stop the great ocean road, waar we vooraf enorm veel zin in hadden. Dit was een goed uur rijden vanaf the grampians en we hebben die dag nog in de begin stad wat rondgelopen en een stukje op een oude vulkaan gefixed. Die avond op de volgende camping was het tijd voor de eerste bbq met kangeroo biefstuk. Voordat we het eerste vlees ophadden hebben we samen met Mark en max die momenteel in bali zitten onze vrienden van heeze 5 nog even voorzien van wat vakantie verhalen en foto's. Hierna werd er door hen natuurlijk winnend afgesloten, chapeau mannen teun en ik hebben er nog een biertje op gepakt.
De volgende dag, wat inmiddels de dag van schrijven is, begonnen we aan the great ocean road in het stadje warrnambool (wie kent het niet) nadat we bij zo ongeveer 6 lookouts over super mooie baaien en rotsen zijn gestopt om wat rond te lopen en te kijken, Kwamen we bij de 12 apostles aan. Dit zou het hoogtepunt van the great ocean road moeten zijn. 12 enorme stenen die uit het niets uit de zee komen. Achteraf leek het verdacht veel op al die andere lookouts waar we eerder stopte, buiten dat er nog meer Chinezen dan bij de andere punten waren. Na de vliegen en het dure bier zijn de Chinese toeristen nog wel het meest irritant een gemiddelde familie van 4 neemt zo'n 20 foto's per meter en allemaal zijn ze gewapend met selfiestick om iedere random kiezel en tak vast te leggen met ieder gezinslid in minimaal 5 poses. We hebben hier en daar wat boze blikken gekregen omdat we op Den duur maar overal doorheen gingen lopen (blijven niet wachten). Hierna nog een stuk doorgereden naar de camping waar we nu staan, onderweg nog wat wilde koalas gezien (ik ben groot fan van koalas tegenwoordig) en eenmaal aangekomen begon de ellende eigenlijk. Het weer voor deze avond en de komende dagen is een stuk slechter dan gehoopt op the great ocean