Aussie part III: Great ocean road, phillip island, Melbourne-Sydney coastal route
14 december 2015 - Bangkok, Thailand
Het derde en laatste deel van de blog over onze tijd in Australië schrijf ik momenteel vanaf stoel 38A in de ruim 9 uur durende vlucht naar Bangkok. Na een half uur vliegen voel ik de nekhernia alweer opkomen dus tijd voor wat afleiding.
Stiekem weer even gekeken waar ik de vorige keer gebleven was. Het programma de laatste 2 weken was iets minder druk dus waarschijnlijk wordt deze editie wat korter dan de vorige. We waren gebleven bij onze 1e nacht op the great ocean road net voor Melbourne. Hoewel het weer wat tegen zat was dit toch wel een erg mooie tocht. De vooruitzichten waren wat beter voor Melbourne dus we hadden goede hoop dat het zou bijtrekken. De 2e dag op de GOR zijn we weer bij iedere scenic lookout en baai gestopt, heel eerlijk begon het allemaal een beetje op elkaar te lijken en ook de beroemde twelve apostles vielen na het zien van 14 andere vergelijkbare baaien wat tegen dan. De duizenden Chinezen vonden het natuurlijk weer prachtig. Uiteindelijk besloten om de GOR maar te laten voor wat het is en door te rijden naar Melbourne om daar direct een goede camping te zoeken.
Een camping dicht bij het CBD (zo noemen ze het centrum in de steden hier) was natuurlijk te mooi om waar te zijn en we zaten dan ook zo'n 9km er vandaan. Gelukkig was er een tram die de stad in ging ieder kwartier ofzo. We hadden wat bbq vlees gehaald voor op de GOR maar het weer liet dit niet echt toe dus heb ik op de eerste avond in Melbourne mijn eerste kangoeroe biefstukje gebakken. Smaakte erg goed met een glaasje goon on the side.
We zijn de volgende 2 dagen het centrum van Melbourne Wat gaan verkennen en vooral veel gelopen. Melbourne is redelijk groot maar gelukkig had je in het CBD gratis trams. Buiten wederom wat royal gardens en een grote overdekte markt ( die natuurlijk weer net afgelopen was toen wij er kwamen) kent Melbourne niet echt veel landmarks om te gaan bekijken. 2 dagen in de stad leek ons dan ook wel genoeg en met 35 graden de volgende dag besloten we maar richting phillip island te gaan.
Phillip island is bekend om de wilde pinguïns die je er kunt zien en een paar surfstranden. We hebben na wat boodschappen gedaan te hebben een camping aan het strand gezocht en hier de hele dag Wat aan het strand gechilld. Ook werd het weer eens tijd wat kleren te Wassen die makkelijk droogde met dit weer. Na een dagje strand besloten we maar eens te bekijken hoe het zat met de pinguïns, deze kwamen schijnbaar op een bepaalde plek op net eiland bij zonsondergang het strand op lopen en reserveren was nodig werd ons verteld. Zoals zo vaak waren we ook hier weer te laat, online kaarten kopen kon tot 18:00 en we keken exact om 18:02 wat dit grapje zou kosten. Geen pinguïns dus helaas, Wat teun iets minder erg vond dan ik. We kregen overigens van haast iedereen te horen dat het niks voor ons zou zijn. Die avond maar weer de bbq aan en de fles rode wijn die we in clare valley hadden gekocht opgedronken bij een goeie steak. Teun wilde graag wat vrienden maken op de camping en hoorde een groep Schotten die nog tot laat herrie maakte, we namen onze goon en stoelen mee en schoven daar even aan. Deze groep mensen die al jaren in Australië woonde Waren allemaal al "lichtelijk" beschonken en daardoor erg aanwezig en moeilijk verstaanbaar. Ik heb met een man even alle Nederlandse spelers van glasgow rangers doorgenomen waarna hij me bloedserieus vertelde dat ik de zoon van Arthur Numan moest zijn. ( kon me zijn gezicht niet direct voor de geest halen, maar na even googlen bleek die man dus gewoon zo scheel als ik zonder bril te zijn).
Het mooie weer kreeg helaas geen vervolg en de volgende dag op phillip island weer snel een rij-dag van gemaakt nadat we sochtends wat surfstrandjes bekeken. De volgende 3-4 dagen ( weet het niet eens zeker meer) zijn makkelijk samen te vatten in verlaten gebieden met semi-mooie Wandelpaden en veel kilometers richting Sydney maken. Dit stuk van de route was niet zo heel boeiend en het weer was ook niet geweldig.
We zitten inmiddels op de laatste 2 dagen van de camper wanneer we in jervis bay aankomen. Een bekend strand gebied voor mensen die uit Sydney komen. Ook hier was het weer niet geweldig waardoor we niet erg van de stranden konden genieten. We besloten dan ook om daar niet te blijven en de volgende dag door te rijden naar de blue mountains nabij Sydney om die nog even mee te pikken. Sochtends nog even gegoogled wat we zeker niet konden missen on jervis en er bleek een dolphin cruise te zijn. We besloten deze even te checken in de veronderstelling dat we wel weer 3 minuten te laat zouden zijn. Onze timing was dit keer echter perfect en konden direct de boot op voor anderhalf uur dolfijn garantie. Op de boot bleek al snel dat het weer een China invasion zou worden toen er 2 bussen voor boot stopte. Samen met een blank gezin van 4,een paar Indiërs en ik schat zo'n 250 Chinezen gingen we de zee op. Het blijft raar om die.Chinezen iedere 5 minuten een selfie te zien nemen en alsof ze op siberie zijn ingepakt te zitten. We werden verteld voorop de boot het beste zicht te hebben dus na een tijdje zitten gingen we daar maar staan, net optijd want we werder direct gevolgde door een kudde china's. Uiteindelijk anderhalve dolfijn voorbij zien komen (helft van de boot heeft niks gezien de hele tocht). Wat me het meest zal bijblijven van deze tocht is niet de dolfijnen maar wat bij ons bekend zal staan als "de Chinese rugzak". Toen het voorop de boot wat drukker werd en er onder veel geschreeuw de eerste dolfijn gespot werd probeerde alle Chinezen weer keurig vriendelijk overal voor te dringen en ons wat weg te duwen. Ons (vooral mijn) geduld was aardig op met deze mensen dus hoewel zelfs ik makkelijk over ze heen had kunnen kijken bleven we stug Pole position staan. Wat daarna gebeurde is dat de dame na 40x op mijn schouder tikken doorhad dat ze er niet langskwam, het was wat instabiel dus dat ze in eerste instantie mijn arm half een beetje vasthield om niet van de boot te donderen vond ik nog niet zo'n ramp. Half vasthouden begon op iets te lijken wat ik aan teun beschreef als "ze wil de.mouwen van men vest aftrekken" hierna ging haar 2e hand op mijn andere schouder en probeerde ze (hoewel ik niet lang ben maar zij misschien 140cm) op haar tenen over mijn schouder te kijken. Ook dit leverde schijnbaar niet het gewenste zicht op waardoor het leek alsof ze uiteindelijk gewoon op men rug klom. Een paar vuile blikken haar kant op deden niet veel en zonder schaamte heeft ze daar zo'n kwartier gehangen ( tot genoegen van teun leek het wel). Na me enigszins aangerand te voelen en slechts een dolfijn gezien te hebben volgde nog een paar honderd km naar de blue mountains.
Eenmaal in Dit gebied aangekomen hoopte we dat de irritante vliegen wel verleden tijd zouden zijn, aangezien we hier in Sydney geen last van hadden. Dit bleek een vieze tegenvaller en we hebben we de nodige calorieën verbrand met wild om ons heen slaan. Teun was hier al ooit geweest dus wist wel wat de hoogtepunten waren en wat we de volgende dag konden gaan bekijken. We kwamen pas laat op de dag aan dus hebben alleen even een uitzicht op de bergen meegepikt (Die door een of andere fenomeen ook echt blauw kleuren). De volgende dag volgende een bezoekje aan de wentworth falls, three sisters en we hebben de giant stairway gelopen. deze laatste bleek een inschattingsfout. We vonden het al raar dat er niemand liep en we onderweg niemand tegenkwamen. De stairway zoals de naam kan doen vermoeden waren bijna 1000 steile treden langs de berg naar beneden, die je erg genoeg ook weer omhoog moest. Aangezien ons levensmotto in Australië alles voor de gains is en het "maar" 34 graden was kwamen we met veel pijn en moeite (lees: zwetend en buiten adem) weer boven, waar de mensen wijs omdraaide toen ze ons zagen lopen. Deze dag was onze laatste met de camper en hoewel het een super ervaring was, was ik toch wel blij dat we hem gingen inleveren en de stad weer in konden.
Onze 4 nachten die we daarna in Sydney zijn verbleven zijn voor de gemiddelde reiziger misschien wat teleurstellend. We zaten in een redelijk goed hostel wat echt hartje centrum lag en vrij schoon was. Het hostel stond bekend als party hostel dus dit hebben we wel even n getest door 3 dagen volle bak opstap te zijn geweest in Sydney. Hier waren onze duitse kamergenoten noet altijd even blij mee die zelf als een stel zwervers binnen bleven en iedere dag droge pasta aten. Wij kwamen iedere nacht laat lichtelijk aangeschoten en zachtjes fluisterend de kamer binnen en gooide ons eten weg als we te veel hadden. We hebben de laatste dag deze mannen dan ook maar onze overgebleven halve pan rijst gegeven en wat boodschappen die we over hadden. Later bleek dat 2 duitse meisjes ook op deze pan zaten te azen ( waar wij dachten dat ze afkeurend keken hoewel chicken satay we wel niet aan het maken waren).
Al met al weer helemaal kapot gelachen de laaste dagen hostel, weer wat mensen Nederlands geleerd en we hebben met mijn duitse schlagers op Spotify en kennis van het repertoire van Mickey krause weed de nodige deutsche freunden gemacht, verder in Sydney niet erg veel gedaan. We hebben wat postcards gekocht dus een aantal gelukkige thuisblijvers kunnen binnen 3-10 dagen een kaartje van ons verwachten.
Stiekem is het toch weer een lang verhaaltje geworden maar ik zal nog even afsluiten met een algeheel oordeel over een maand in Australië.
Mijn eerste reis buiten Europa en zo lang van huis bevallen vooralsnog super. Door de simkaart die we kochten konden we redelijk op de hoogte van alles blijven. Australië is een land waar enorm veel of enorm weinig te zien is, met wereld steden en steden ter grootte van sterksel. Een land vol culturen en nationaliteiten (vooral veel Chinezen) en hoewel het bij ons niet altijd mee zat is het klimaat hier ook gewoon goed. Alles is hier duur, behalve de goon waar we aardig aan gehecht begonnen te raken, en ver uit elkaar.
Ik vraag me af of ik er op korte termijn nog ooit zal terugkeren maar had het voor geen goud willen missen en kan het iedereen dan ook aanraden die niet bang is zijn bankrekening te zien verdampen. Erg veel zin in Azië waar we al tot nieuwjaar wat veelbelovende plannen hebben in Zuid Thailand.
Inmiddels weer bijna een uur zitten typen dus het is wel weer mooi geweest. De volgende blog zal komen vanaf een of ander tropisch strand en ik zal proberen wat sneller te Skypen mam. ( kent nie alles hebben)
Groeten aan de familie, vrienden en collega's bij sendcloud
(weet als ik dit woord publiceer zij er een melding van krijgen ;-), dat sabi mij maar eens wat meer op de hoogte houdt, de kangeroo heeft de tocht met de camper niet overleefd helaas trouwens)
Als laatste nog even proficiat van mij en teun aan de herbstmeisters van Heeze 5. Goed bezig mannen!
Stiekem weer even gekeken waar ik de vorige keer gebleven was. Het programma de laatste 2 weken was iets minder druk dus waarschijnlijk wordt deze editie wat korter dan de vorige. We waren gebleven bij onze 1e nacht op the great ocean road net voor Melbourne. Hoewel het weer wat tegen zat was dit toch wel een erg mooie tocht. De vooruitzichten waren wat beter voor Melbourne dus we hadden goede hoop dat het zou bijtrekken. De 2e dag op de GOR zijn we weer bij iedere scenic lookout en baai gestopt, heel eerlijk begon het allemaal een beetje op elkaar te lijken en ook de beroemde twelve apostles vielen na het zien van 14 andere vergelijkbare baaien wat tegen dan. De duizenden Chinezen vonden het natuurlijk weer prachtig. Uiteindelijk besloten om de GOR maar te laten voor wat het is en door te rijden naar Melbourne om daar direct een goede camping te zoeken.
Een camping dicht bij het CBD (zo noemen ze het centrum in de steden hier) was natuurlijk te mooi om waar te zijn en we zaten dan ook zo'n 9km er vandaan. Gelukkig was er een tram die de stad in ging ieder kwartier ofzo. We hadden wat bbq vlees gehaald voor op de GOR maar het weer liet dit niet echt toe dus heb ik op de eerste avond in Melbourne mijn eerste kangoeroe biefstukje gebakken. Smaakte erg goed met een glaasje goon on the side.
We zijn de volgende 2 dagen het centrum van Melbourne Wat gaan verkennen en vooral veel gelopen. Melbourne is redelijk groot maar gelukkig had je in het CBD gratis trams. Buiten wederom wat royal gardens en een grote overdekte markt ( die natuurlijk weer net afgelopen was toen wij er kwamen) kent Melbourne niet echt veel landmarks om te gaan bekijken. 2 dagen in de stad leek ons dan ook wel genoeg en met 35 graden de volgende dag besloten we maar richting phillip island te gaan.
Phillip island is bekend om de wilde pinguïns die je er kunt zien en een paar surfstranden. We hebben na wat boodschappen gedaan te hebben een camping aan het strand gezocht en hier de hele dag Wat aan het strand gechilld. Ook werd het weer eens tijd wat kleren te Wassen die makkelijk droogde met dit weer. Na een dagje strand besloten we maar eens te bekijken hoe het zat met de pinguïns, deze kwamen schijnbaar op een bepaalde plek op net eiland bij zonsondergang het strand op lopen en reserveren was nodig werd ons verteld. Zoals zo vaak waren we ook hier weer te laat, online kaarten kopen kon tot 18:00 en we keken exact om 18:02 wat dit grapje zou kosten. Geen pinguïns dus helaas, Wat teun iets minder erg vond dan ik. We kregen overigens van haast iedereen te horen dat het niks voor ons zou zijn. Die avond maar weer de bbq aan en de fles rode wijn die we in clare valley hadden gekocht opgedronken bij een goeie steak. Teun wilde graag wat vrienden maken op de camping en hoorde een groep Schotten die nog tot laat herrie maakte, we namen onze goon en stoelen mee en schoven daar even aan. Deze groep mensen die al jaren in Australië woonde Waren allemaal al "lichtelijk" beschonken en daardoor erg aanwezig en moeilijk verstaanbaar. Ik heb met een man even alle Nederlandse spelers van glasgow rangers doorgenomen waarna hij me bloedserieus vertelde dat ik de zoon van Arthur Numan moest zijn. ( kon me zijn gezicht niet direct voor de geest halen, maar na even googlen bleek die man dus gewoon zo scheel als ik zonder bril te zijn).
Het mooie weer kreeg helaas geen vervolg en de volgende dag op phillip island weer snel een rij-dag van gemaakt nadat we sochtends wat surfstrandjes bekeken. De volgende 3-4 dagen ( weet het niet eens zeker meer) zijn makkelijk samen te vatten in verlaten gebieden met semi-mooie Wandelpaden en veel kilometers richting Sydney maken. Dit stuk van de route was niet zo heel boeiend en het weer was ook niet geweldig.
We zitten inmiddels op de laatste 2 dagen van de camper wanneer we in jervis bay aankomen. Een bekend strand gebied voor mensen die uit Sydney komen. Ook hier was het weer niet geweldig waardoor we niet erg van de stranden konden genieten. We besloten dan ook om daar niet te blijven en de volgende dag door te rijden naar de blue mountains nabij Sydney om die nog even mee te pikken. Sochtends nog even gegoogled wat we zeker niet konden missen on jervis en er bleek een dolphin cruise te zijn. We besloten deze even te checken in de veronderstelling dat we wel weer 3 minuten te laat zouden zijn. Onze timing was dit keer echter perfect en konden direct de boot op voor anderhalf uur dolfijn garantie. Op de boot bleek al snel dat het weer een China invasion zou worden toen er 2 bussen voor boot stopte. Samen met een blank gezin van 4,een paar Indiërs en ik schat zo'n 250 Chinezen gingen we de zee op. Het blijft raar om die.Chinezen iedere 5 minuten een selfie te zien nemen en alsof ze op siberie zijn ingepakt te zitten. We werden verteld voorop de boot het beste zicht te hebben dus na een tijdje zitten gingen we daar maar staan, net optijd want we werder direct gevolgde door een kudde china's. Uiteindelijk anderhalve dolfijn voorbij zien komen (helft van de boot heeft niks gezien de hele tocht). Wat me het meest zal bijblijven van deze tocht is niet de dolfijnen maar wat bij ons bekend zal staan als "de Chinese rugzak". Toen het voorop de boot wat drukker werd en er onder veel geschreeuw de eerste dolfijn gespot werd probeerde alle Chinezen weer keurig vriendelijk overal voor te dringen en ons wat weg te duwen. Ons (vooral mijn) geduld was aardig op met deze mensen dus hoewel zelfs ik makkelijk over ze heen had kunnen kijken bleven we stug Pole position staan. Wat daarna gebeurde is dat de dame na 40x op mijn schouder tikken doorhad dat ze er niet langskwam, het was wat instabiel dus dat ze in eerste instantie mijn arm half een beetje vasthield om niet van de boot te donderen vond ik nog niet zo'n ramp. Half vasthouden begon op iets te lijken wat ik aan teun beschreef als "ze wil de.mouwen van men vest aftrekken" hierna ging haar 2e hand op mijn andere schouder en probeerde ze (hoewel ik niet lang ben maar zij misschien 140cm) op haar tenen over mijn schouder te kijken. Ook dit leverde schijnbaar niet het gewenste zicht op waardoor het leek alsof ze uiteindelijk gewoon op men rug klom. Een paar vuile blikken haar kant op deden niet veel en zonder schaamte heeft ze daar zo'n kwartier gehangen ( tot genoegen van teun leek het wel). Na me enigszins aangerand te voelen en slechts een dolfijn gezien te hebben volgde nog een paar honderd km naar de blue mountains.
Eenmaal in Dit gebied aangekomen hoopte we dat de irritante vliegen wel verleden tijd zouden zijn, aangezien we hier in Sydney geen last van hadden. Dit bleek een vieze tegenvaller en we hebben we de nodige calorieën verbrand met wild om ons heen slaan. Teun was hier al ooit geweest dus wist wel wat de hoogtepunten waren en wat we de volgende dag konden gaan bekijken. We kwamen pas laat op de dag aan dus hebben alleen even een uitzicht op de bergen meegepikt (Die door een of andere fenomeen ook echt blauw kleuren). De volgende dag volgende een bezoekje aan de wentworth falls, three sisters en we hebben de giant stairway gelopen. deze laatste bleek een inschattingsfout. We vonden het al raar dat er niemand liep en we onderweg niemand tegenkwamen. De stairway zoals de naam kan doen vermoeden waren bijna 1000 steile treden langs de berg naar beneden, die je erg genoeg ook weer omhoog moest. Aangezien ons levensmotto in Australië alles voor de gains is en het "maar" 34 graden was kwamen we met veel pijn en moeite (lees: zwetend en buiten adem) weer boven, waar de mensen wijs omdraaide toen ze ons zagen lopen. Deze dag was onze laatste met de camper en hoewel het een super ervaring was, was ik toch wel blij dat we hem gingen inleveren en de stad weer in konden.
Onze 4 nachten die we daarna in Sydney zijn verbleven zijn voor de gemiddelde reiziger misschien wat teleurstellend. We zaten in een redelijk goed hostel wat echt hartje centrum lag en vrij schoon was. Het hostel stond bekend als party hostel dus dit hebben we wel even n getest door 3 dagen volle bak opstap te zijn geweest in Sydney. Hier waren onze duitse kamergenoten noet altijd even blij mee die zelf als een stel zwervers binnen bleven en iedere dag droge pasta aten. Wij kwamen iedere nacht laat lichtelijk aangeschoten en zachtjes fluisterend de kamer binnen en gooide ons eten weg als we te veel hadden. We hebben de laatste dag deze mannen dan ook maar onze overgebleven halve pan rijst gegeven en wat boodschappen die we over hadden. Later bleek dat 2 duitse meisjes ook op deze pan zaten te azen ( waar wij dachten dat ze afkeurend keken hoewel chicken satay we wel niet aan het maken waren).
Al met al weer helemaal kapot gelachen de laaste dagen hostel, weer wat mensen Nederlands geleerd en we hebben met mijn duitse schlagers op Spotify en kennis van het repertoire van Mickey krause weed de nodige deutsche freunden gemacht, verder in Sydney niet erg veel gedaan. We hebben wat postcards gekocht dus een aantal gelukkige thuisblijvers kunnen binnen 3-10 dagen een kaartje van ons verwachten.
Stiekem is het toch weer een lang verhaaltje geworden maar ik zal nog even afsluiten met een algeheel oordeel over een maand in Australië.
Mijn eerste reis buiten Europa en zo lang van huis bevallen vooralsnog super. Door de simkaart die we kochten konden we redelijk op de hoogte van alles blijven. Australië is een land waar enorm veel of enorm weinig te zien is, met wereld steden en steden ter grootte van sterksel. Een land vol culturen en nationaliteiten (vooral veel Chinezen) en hoewel het bij ons niet altijd mee zat is het klimaat hier ook gewoon goed. Alles is hier duur, behalve de goon waar we aardig aan gehecht begonnen te raken, en ver uit elkaar.
Ik vraag me af of ik er op korte termijn nog ooit zal terugkeren maar had het voor geen goud willen missen en kan het iedereen dan ook aanraden die niet bang is zijn bankrekening te zien verdampen. Erg veel zin in Azië waar we al tot nieuwjaar wat veelbelovende plannen hebben in Zuid Thailand.
Inmiddels weer bijna een uur zitten typen dus het is wel weer mooi geweest. De volgende blog zal komen vanaf een of ander tropisch strand en ik zal proberen wat sneller te Skypen mam. ( kent nie alles hebben)
Groeten aan de familie, vrienden en collega's bij sendcloud
(weet als ik dit woord publiceer zij er een melding van krijgen ;-), dat sabi mij maar eens wat meer op de hoogte houdt, de kangeroo heeft de tocht met de camper niet overleefd helaas trouwens)
Als laatste nog even proficiat van mij en teun aan de herbstmeisters van Heeze 5. Goed bezig mannen!